INFOLINIA Z PSYCHOLOGIEM - ZAPRASZAMY!

Wychodząc naprzeciw potrzebom zgłaszanym przez pacjentów onkologicznych poprzez programy Pacjent Wykluczony i ONKOfundusz, Polska Koalicja Pacjentów Onkologicznych uruchomiła od września infolinię z psychologiem.

Infolinia będzie uzupełnieniem naszego programu Pacjent Wykluczony, który od 2013 r. wspiera pacjentów onkologicznych zagubionych w systemie, będzie działać dwa razy w miesiącu. Cenną pomocą będzie także skrzynka mailowa, na którą stale będą mogli zgłaszać się pacjenci po pomoc w znalezieniu psychologa w okolicy (zarówno na NFZ, jak i prywatnie) czy grupy wsparcia.

Pomoc w znalezieniu psychologa powinna być nieodłączną częścią kompleksowej opieki nad pacjentem onkologicznym, który w obliczu diagnozy potrzebuje wsparcia, poszukania odpowiedzi na pytania, zaś uzyskana porada psychologiczna pomaga w procesie zdrowienia lepiej przejść przez wszystkie etapy leczenia onkologicznego, również powrócić do codzienności po jego zakończeniu.

Chorujesz na nowotwór? Oczekujesz diagnozy onkologicznej lub jesteś na dalszym etapie leczenia? Czujesz się zagubiony w trudnej sytuacji? Doświadczasz trudnych emocji? Potrzebujesz wsparcia psychologicznego i informacyjnego?

Polska Koalicja Pacjentów Onkologicznych oferuje wsparcie informacyjne i psychologiczne udzielane telefonicznie pod nr 780 488 600 w poniedziałki w godz. 13.30 – 14.30 przez psycholog Ewę Dubaniewicz. Można też zadawać pytania na info@pkpo.pl.

Kiedy należy zgłosić się do specjalisty?

Odpowiedź jest prosta: zawsze, kiedy mamy pytania dotyczące swojego stanu zdrowia. W końcu nie mamy wiedzy medycznej i nie musimy się na tym znać, a jest to zadanie dla specjalisty. Natomiast posiadamy intuicję i wszelkie sygnały, że „coś jest nie tak” powinny skłonić nas do kontaktu ze specjalistą.

Bywa i tak, że nasz wewnętrzny głos w wyniku poważnego zaburzenia nie ostrzega nas. Brak krytycyzmu często cechuje osoby z chorobami i zaburzeniami psychicznymi. Wówczas powinni interweniować bliscy, którzy zauważają niepokojące symptomy.

Zazwyczaj konsultacja u psychologa czy psychiatry to nie spontaniczna decyzja, lecz zamierzenie, z którym pacjent „nosi się” przez jakiś czas. Warto przygotować się do takiej wizyty, poobserwować siebie i spisać wszystko, co budzi niepokój. Dużo informacji o własnym zachowaniu możemy uzyskać od członków rodziny i znajomych. Warto także zapisać pytania, które chciałoby się zadać specjaliście.

….. jeśli pojawią się zaburzenia lękowe

Lęk jest to stan psychofizjologiczny, często występujący u pacjentów będących na różnych etapach leczenia onkologicznego, cechujący się poczuciem zagrożenia i bezradności, któremu towarzyszą specyficzne objawy somatyczne ze strony układu wegetatywnego. To wolno płynący nastrój, niezależny od sytuacji, irracjonalny gdyż wynika z wyobrażonego, a nie realnego niebezpieczeństwa albo zagrożenia. Jest wywoływany negatywnym nastawieniem wywodzącym się z naszych osobistych przekonań, przeżyć i doświadczeń. Częstą trudnością w lęku jest określenie z czego on wynika.

Mobilizacja do działania (walcz albo uciekaj) spowodowana długotrwałym lękiem, a więc stresem psychologicznym, to ogromny wysiłek organizmu, który może doprowadzić do stresu fizycznego i biologicznego. Te z kolei wyczerpują zasoby odpornościowe i doprowadzają do załamania zdrowia, pojawienia się chorób somatycznych lub pogorszenia stanu w chorobie już istniejącej, np. onkologicznej.

Gdy niepokój staje się silny i utrzymuje się zbyt długo to utrudnia także funkcjonowanie i wypełnianie codziennych obowiązków, prowadzi do ograniczenia kontaktów społecznych i wywołuje uczucie cierpienia.

Objawy zaburzeń lękowych wykazują dużą zmienność osobniczą i u każdego człowieka mogą być inne. Powinniśmy jednak zwrócić uwagę jeśli pojawią się:

objawy wzbudzenia autonomicznego:

odczuwanie bicia lub ciężaru serca, albo przyśpieszenie jego czynności,
pocenie się,
drżenie lub dygotanie,
suchość w jamie ustnej ( nie spowodowana lekami ani odwodnieniem ),

objawy z klatki piersiowej i brzucha:

utrudnione oddychanie,
uczucie dławienia się,
ból lub dyskomfort w klatce piersiowej,
nudności lub nieprzyjemne doznania brzuszne,

objawy obejmujące stan psychiczny:

zawroty głowy, brak równowagi, wrażenie omdlewania, uczucie oszołomienia,
poczucie nierealności przedmiotów albo dystansu czy „nierealności” samego siebie,
obawa utraty kontroli, „zwariowania”, wyłączania się
obawa śmierci,

objawy ogólne:

uderzenia gorąca, zimne dreszcze,
poczucie drętwienia lub swędzenia,

objawy napięcia:

napięcie, pobolewanie i ból mięśni,
niepokój, niemożność odpoczynku,
poczucie zamknięcia, znalezienia się „na krawędzi”, napięcia psychicznego,
poczucie ciała obcego w gardle lub trudności połykania,

inne objawy niespecyficzne:

wzmożona reakcja na zaskoczenie lub przestrach,
trudności koncentracji, poczucie pustki w głowie z powodu lęku i zmartwień,
stała drażliwość,
trudności zasypiania z powodu zmartwień.

Powyższe objawy muszą dominować przez większość dni w okresie, co najmniej kilku tygodni, a zazwyczaj kilku miesięcy Zaburzenia lękowe uogólnione rzadko występują samodzielnie. Zwykle współistnieją z depresją, lub innymi zaburzeniami lękowymi.

Zaburzenia lękowe mogą powodować powikłania. Do najczęściej występujących należą:

depresja,
problemy z radzeniem sobie ze stresem,
infekcje,
zaburzenia snu,
problemy z układem pokarmowym,
zaburzenia odżywiania,
alkoholizm,
narkomania,
poczucie bezradności,
uczucie osamotnienia.

….. jeśli pojawią się objawy depresji

W depresji osoba skarży się na co:

nastrój obniżony w stopniu wyraźnie nieprawidłowym dla danej osoby, utrzymujący się przez większość dnia i prawie każdego dnia, w zasadzie nie podlegający wpływowi wydarzeń zewnętrznych i utrzymujący się przez co najmniej 2 tygodnie,
utrata zainteresowań lub zadowolenia w zakresie aktywności, które zwykle sprawiają przyjemność
zmniejszona energia lub zwiększona męczliwość,

Mogą im towarzyszyć inne objawy, dopełniając łączną liczbę objawów do co najmniej czterech:

spadek zaufania lub szacunku do siebie,
nieracjonalne poczucie wyrzutów sumienia lub nadmiernej a nieuzasadnionej winy,
nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie, albo jakiekolwiek zachowania samobójcze
skargi na zmniejszoną zdolność myślenia lub skupienia się, albo jej przejawy, takie jak niezdecydowanie lub wahanie się,
zmiany w zakresie aktywności psychoruchowej, w postaci pobudzenia lub zahamowania (zauważalne subiektywnie lub obiektywnie),
zaburzenia snu wszelkiego typu,
zmiany łaknienia (wzrost lub spadek) wraz z odpowiednią zmianą wagi.

Gdzie zgłosić się jeśli szybko potrzebuję wsparcia?

Poradnia Telefoniczna 116 123 udziela pomocy psychologicznej osobom doświadczającym kryzysu emocjonalnego, samotnym, cierpiącym z powodu depresji, bezsenności, chronicznego stresu.

W stanach nagłych, w kryzysie psychicznym, można zgłaszać się do szpitali psychiatrycznych bez skierowania i po decyzji lekarza dyżurującego na izbie przyjęć zostać umieszczonym w szpitalu..

Pamiętaj, że Twój stan psychiczny może mieć pozytywny lub negatywny wpływ na proces leczenia onkologicznego. Wiele zależy od Ciebie.

Aktywnie wspieraj proces leczenia.

» powrót